Λένιν: Για το
Σύνταγμα.
Η απολυταρχία, η συνταγματική μοναρχία και η δημοκρατία, είναι διάφορες μορφές της ταξικής πάλης.
Το σύνταγμα είναι ένας νέος στίβος, μια νέα μορφή ταξικής πάλης.
Κάθε μια απ αυτές τις μορφές περνάει από διάφορα στάδια ανάπτυξης του ταξικού της περιεχομένου.
Το πέρασμα από τη μια μορφή στην άλλη, δεν καταργεί καθόλου (αυτό καθεαυτό) την κυριαρχία των προηγούμενων εκμεταλλευτριών τάξεων και με το νέο περικάλυμμα.
Η ουσία του συντάγματος βρίσκεται στο ότι οι βασικοί νόμοι του κράτους γενικά και οι νόμοι που αφορούν το εκλογικό δικαίωμα για τα αντιπροσωπευτικά σώματα, τις αρμοδιότητές τους κ.α., εκφράζουν τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων στην ταξική πάλη.
Το σύνταγμα είναι πλασματικό όταν ο νόμος και η πραγματικότητα βρίσκονται σε διάσταση. Δεν είναι πλασματικό, όταν βρίσκονται σε αρμονία.
Το σύνταγμα μπορεί να είναι μαυροεκατονταρχίτικο, τσιφλικάδικο, αντιδραστικό και ταυτόχρονα να είναι λιγότερο πλασματικό από κάποιο άλλο «φιλελεύθερο» σύνταγμα.
Τα αντιπροσωπευτικά σώματα, ακόμη και τα πιο προοδευτικά, είναι καταδικασμένα να παραμένουν χάρτινα, όσο οι τάξεις που αντιπροσωπεύονται σ αυτά, δεν διαθέτουν πραγματική κρατική εξουσία.
Μήπως με το σύνταγμα ζει κανείς «πιο ελεύθερα» και για τον «εργαζόμενο λαό» η ζωή είναι ευκολότερη απ ότι χωρίς σύνταγμα; Έτσι σκέφτονται μονάχα οι αγοραίοι δημοκράτες.
Λένιν, τ. 17, σελ 353-354.
ΛΕΝΙΝ ΠΩΣ ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, τ.17, σελ 347-361.
http://www.scribd.com/doc/195051914/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%A0%CE%A9%CE%A3-%CE%9F%CE%99-%CE%A3%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%9D-%CE%A4%CE%9F%CE%9D-%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3
Λένιν: Τι είναι το σύνταγμα;
Ένα χαρτί, πάνω στο οποίο έχουν γραφτεί τα δικαιώματα του λαού. Που βρίσκεται η εγγύηση για πραγματική αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων; Στη δύναμη εκείνων των τάξεων του λαού που απέκτησαν επίγνωση αυτών των δικαιωμάτων και μπόρεσαν να τα κερδίσουν.
Λένιν, τ. 12, σελ 54, απ το άρθρο «Ανάμεσα σε δύο μάχες».
Το πεδίο της αστικής νομιμότητας, του κοινοβουλευτισμού, είναι όχι μόνο πεδίο κυριαρχίας της αστικής τάξης, μα και πεδίο μάχης, που διασταυρώνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ προλεταριάτου και αστών.
Η πρακτική πείρα αποδεικνύει ολοφάνερα πως, όταν οι κυρίαρχες τάξεις πεισθούν ότι οι βουλευτές μας δεν υποστηρίζονται από πλατιές λαϊκές μάζες, έτοιμες να δράσουν όταν χρειαστεί, ότι οι επαναστατικές κεφαλές και οι επαναστατικές γλώσσες δεν είναι ικανές ή δεν θεωρούν καλό να βάλουν σε κίνηση μόλις χρειαστεί τις επαναστατικές γροθιές, τότε και ο ίδιος ο κοινοβουλευτισμός και όλη η περίφημη νομιμότητα, θα εξαφανιστούν αργά ή γρήγορα, σαν βάση του πολιτικού αγώνα.
Η σοσιαλδημοκρατία αναθεώρησε την παλιά πίστη στη βίαιη επανάσταση, σαν τη μοναδική μέθοδο της ταξικής πάλης, σαν το μέσο που θα μπορούσε να εφαρμοστεί ανά πάσα στιγμή, για να εγκαθιδρυθεί το σοσιαλιστικό καθεστώς.
Σήμερα επικρατεί η αντίληψη ότι η κατάληψη της εξουσίας απ την εργατική τάξη θα πραγματοποιηθεί ύστερα από μια λίγο-πολύ μακρόχρονη περίοδο κανονικής και καθημερινής κοινωνικής πάλης, στην οποία η προσπάθεια για τον προοδευτικό εκδημοκρατισμό του κράτους και του κοινοβουλευτισμού είναι ένα μέσο εξαιρετικά αποτελεσματικό, για την ιδεολογική και ως ένα σημείο και την υλική εξύψωση, της εργατικής τάξης.
Η βία είναι και μένει το ύστατο μέσο της εργατικής τάξης, ο υπέρτατος νόμος της πάλης των τάξεων, άλλοτε λανθάνων, άλλοτε εμφανής.
Η βία στις σημερινές περιστάσεις, είναι δίχως άλλο, δίκοπο μαχαίρι και δυσκολομεταχείριστο. Πιστεύω ότι το προλεταριάτο δεν θα καταφύγει σ αυτό το μέσο, παρά τότε μόνο, όταν αυτό θα είναι η μόνη διέξοδος που θα του απομένει, με την απαραίτητη πάντα προϋπόθεση, ότι η πολιτική κατάσταση και ο συσχετισμός των δυνάμεων εξασφαλίζουν λγότερο ή περισσότερο την πιθανότητα της επιτυχίας.
Ρόζα Λούξενμπουργκ, Βία και νομιμότητα
Η απολυταρχία, η συνταγματική μοναρχία και η δημοκρατία, είναι διάφορες μορφές της ταξικής πάλης.
Το σύνταγμα είναι ένας νέος στίβος, μια νέα μορφή ταξικής πάλης.
Κάθε μια απ αυτές τις μορφές περνάει από διάφορα στάδια ανάπτυξης του ταξικού της περιεχομένου.
Το πέρασμα από τη μια μορφή στην άλλη, δεν καταργεί καθόλου (αυτό καθεαυτό) την κυριαρχία των προηγούμενων εκμεταλλευτριών τάξεων και με το νέο περικάλυμμα.
Η ουσία του συντάγματος βρίσκεται στο ότι οι βασικοί νόμοι του κράτους γενικά και οι νόμοι που αφορούν το εκλογικό δικαίωμα για τα αντιπροσωπευτικά σώματα, τις αρμοδιότητές τους κ.α., εκφράζουν τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων στην ταξική πάλη.
Το σύνταγμα είναι πλασματικό όταν ο νόμος και η πραγματικότητα βρίσκονται σε διάσταση. Δεν είναι πλασματικό, όταν βρίσκονται σε αρμονία.
Το σύνταγμα μπορεί να είναι μαυροεκατονταρχίτικο, τσιφλικάδικο, αντιδραστικό και ταυτόχρονα να είναι λιγότερο πλασματικό από κάποιο άλλο «φιλελεύθερο» σύνταγμα.
Τα αντιπροσωπευτικά σώματα, ακόμη και τα πιο προοδευτικά, είναι καταδικασμένα να παραμένουν χάρτινα, όσο οι τάξεις που αντιπροσωπεύονται σ αυτά, δεν διαθέτουν πραγματική κρατική εξουσία.
Μήπως με το σύνταγμα ζει κανείς «πιο ελεύθερα» και για τον «εργαζόμενο λαό» η ζωή είναι ευκολότερη απ ότι χωρίς σύνταγμα; Έτσι σκέφτονται μονάχα οι αγοραίοι δημοκράτες.
Λένιν, τ. 17, σελ 353-354.
ΛΕΝΙΝ ΠΩΣ ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, τ.17, σελ 347-361.
http://www.scribd.com/doc/195051914/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%A0%CE%A9%CE%A3-%CE%9F%CE%99-%CE%A3%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%9D-%CE%A4%CE%9F%CE%9D-%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3
Λένιν: Τι είναι το σύνταγμα;
Ένα χαρτί, πάνω στο οποίο έχουν γραφτεί τα δικαιώματα του λαού. Που βρίσκεται η εγγύηση για πραγματική αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων; Στη δύναμη εκείνων των τάξεων του λαού που απέκτησαν επίγνωση αυτών των δικαιωμάτων και μπόρεσαν να τα κερδίσουν.
Λένιν, τ. 12, σελ 54, απ το άρθρο «Ανάμεσα σε δύο μάχες».
Το πεδίο της αστικής νομιμότητας, του κοινοβουλευτισμού, είναι όχι μόνο πεδίο κυριαρχίας της αστικής τάξης, μα και πεδίο μάχης, που διασταυρώνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ προλεταριάτου και αστών.
Η πρακτική πείρα αποδεικνύει ολοφάνερα πως, όταν οι κυρίαρχες τάξεις πεισθούν ότι οι βουλευτές μας δεν υποστηρίζονται από πλατιές λαϊκές μάζες, έτοιμες να δράσουν όταν χρειαστεί, ότι οι επαναστατικές κεφαλές και οι επαναστατικές γλώσσες δεν είναι ικανές ή δεν θεωρούν καλό να βάλουν σε κίνηση μόλις χρειαστεί τις επαναστατικές γροθιές, τότε και ο ίδιος ο κοινοβουλευτισμός και όλη η περίφημη νομιμότητα, θα εξαφανιστούν αργά ή γρήγορα, σαν βάση του πολιτικού αγώνα.
Η σοσιαλδημοκρατία αναθεώρησε την παλιά πίστη στη βίαιη επανάσταση, σαν τη μοναδική μέθοδο της ταξικής πάλης, σαν το μέσο που θα μπορούσε να εφαρμοστεί ανά πάσα στιγμή, για να εγκαθιδρυθεί το σοσιαλιστικό καθεστώς.
Σήμερα επικρατεί η αντίληψη ότι η κατάληψη της εξουσίας απ την εργατική τάξη θα πραγματοποιηθεί ύστερα από μια λίγο-πολύ μακρόχρονη περίοδο κανονικής και καθημερινής κοινωνικής πάλης, στην οποία η προσπάθεια για τον προοδευτικό εκδημοκρατισμό του κράτους και του κοινοβουλευτισμού είναι ένα μέσο εξαιρετικά αποτελεσματικό, για την ιδεολογική και ως ένα σημείο και την υλική εξύψωση, της εργατικής τάξης.
Η βία είναι και μένει το ύστατο μέσο της εργατικής τάξης, ο υπέρτατος νόμος της πάλης των τάξεων, άλλοτε λανθάνων, άλλοτε εμφανής.
Η βία στις σημερινές περιστάσεις, είναι δίχως άλλο, δίκοπο μαχαίρι και δυσκολομεταχείριστο. Πιστεύω ότι το προλεταριάτο δεν θα καταφύγει σ αυτό το μέσο, παρά τότε μόνο, όταν αυτό θα είναι η μόνη διέξοδος που θα του απομένει, με την απαραίτητη πάντα προϋπόθεση, ότι η πολιτική κατάσταση και ο συσχετισμός των δυνάμεων εξασφαλίζουν λγότερο ή περισσότερο την πιθανότητα της επιτυχίας.
Ρόζα Λούξενμπουργκ, Βία και νομιμότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου