Ανοιχτή επιστολή
προς τα μέλη της «Ενωτικής Πρωτοβουλίας».
Η νέα πατέντα
που προτείνεται, δηλαδή η συμμετοχή δι … αντιπροσώπων, «που θα αποτελούνται από
τα κατά τεκμήριο ενεργά στελέχη των παρατάξεων» (Ενωτική Πρωτοβουλία,
«Ελευθερία, 29/12/13), δεν εξασφαλίζει «θέση και μάλιστα ισότιμη σε κάθε
συμπολίτη που συμφωνεί με τη διακήρυξη» και ούτε είναι «μέτωπο με πρόγραμμα
δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία των οργάνων, με αρχές την ανιδιοτέλεια,
την ισονομία και την αξιοκρατία» (όπως αναφέρεται στην κοινή διακήρυξη).
Αν στόχος του
μετώπου ήταν μόνο η ανατροπή στο Δήμο και χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις, τότε
θα μπορούσε πιθανόν να γίνει δεκτός αυτός ο τρόπος λειτουργίας απ τα μέλη των
παρατάξεων. Όταν όμως διακηρύσσεται ότι πρόκειται για «αυτόνομο δημοκρατικό
αυτοδιοίκητο μέτωπο» και ότι στοχεύει να «ενθαρρύνει την συμμετοχή στο Δήμο και
ν αναδειχθεί σε κύτταρο υπεράσπισης και ενδυνάμωσης της δημοκρατίας», τότε δεν
μπορεί ν ακολουθούνται στις λειτουργίες της κίνησης ημι-αυτόνομες,
ημι-συμμετοχικές, ημι-δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι σαν να λέμε ολίγον
έγκυος. Δεν γίνεται. Φθείρονται στα μάτια των πολιτών οι έννοιες της συμμετοχής
και της δημοκρατίας, πράγμα ανεπίτρεπτο, με τεράστιες συνέπειες. Δεν μπορεί να
λες συμμετοχή και να εννοείς εκπροσώπους αυτών που «θα» συμμετείχαν. Δεν
μπορείς να λες δημοκρατία και να εννοείς καναλιζαρισμένους συσχετισμούς απ τις
παρατάξεις. Να λες αυτονομία και οι παρατάξεις να έχουν τον πρώτο και τον
τελευταίο λόγο.
Αυτή η πατέντα
αποτελεί νέο πρότυπο για το Δήμο; Ή μήπως είναι μια από τα ίδια; Τι λέει η
Τζανακούλεια λογική (που για να είμαστε δίκαιοι, συνέτειναν και άλλοι για τη
διαιώνισή της) και που εκφράζεται πλήρως στην τακτική σύνταξης ψηφισμάτων:
«Πραχτικά πράγματα. Να βρούμε μια λύση με συμφωνία. Μια επιτροπή. Τι να μπλέκουμε
τώρα με συζητήσεις στην ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου; Τους έχεις εσύ
ικανούς αυτούς να συμμετέχουν, να συζητήσουν και ν αποφασίσουν; Μια επιτροπή.
Πραχτικά πράγματα…».
Δηλαδή τα σοβαρά
τουλάχιστον ζητήματα θα τα λύνουμε δι εκπροσώπων κι αυτό θα το λέμε προώθηση
συμμετοχής, δημοκρατία και αλλαγή προτύπου διοίκησης στο Δήμο.
Κι αν η
συμμετοχή και η δημοκρατία αντιμετωπίζονται έτσι στη λειτουργία της κίνησης, τι
θα πρέπει να περιμένουμε και πόσα «ημι» και «προϋποθέσεις» θα εφευρεθούν στη
λειτουργία του Δήμου, όπου η κίνηση θα έχει να κάνει «με περισσότερους και πιο
πονηρούς εχθρούς»; Δεν είναι λογική αυτή.
Αντί για όλες
αυτές τις πρωτοτυπίες, θα μπορούσε το σώμα των μελών της κίνησης ν αποφασίζει
(μόνο για ιδιαίτερα σοβαρά ζητήματα ίσως;), με πρόταση του 1/3 (ή του ¼ …) του
σώματος, με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 (ή ¾ …). Τι πιο απλό; Μέλη δε, να
θεωρούνται όσοι ήταν παρόντες στις 2 τελευταίες συνελεύσεις (ή σε μια από τις 2
τελευταίες συνελεύσεις …) και η έγκυρη ψήφος των μελών να πιστοποιείται με τον
έλεγχο στην έναρξη της συνέλευσης και την προμήθεια διακριτικού (π.χ. ένα
κόκκινο σχήμα), που τα μέλη θα σηκώνουν όταν ψηφίζουν.
Νομίζετε πως
είμαι ο μοναδικός που έχει παρόμοιες απόψεις;
Αποστόλης
Καλογιάννης («Ελευθερία», 20/6/2010) (Απάντηση σε ερώτηση του δημοσιογράφου «Σε
αυτό το ευρύ σχήμα που ευαγγελίζεστε ποιος άλλος πλην υμών βλέπετε ότι μπορεί
να είναι επικεφαλής;»):
Ευαγγελίζομαι
έναν Ανεξάρτητο Δημοκρατικό Συνδυασμό, που σαν εκλογική συμμαχία για ένα
χρονικό διάστημα θα εγγράψει μέλη και με αυξημένη πλειοψηφία, για να μην
καπελώσει κανένας κανέναν, θα εκλέξει τον επικεφαλής του.
Δήλωση-παρέμβαση
του Αποστόλη Καλογιάννη στα ΜΜΕ, στις 30/5/2010:
Έχουμε έτοιμες
τις προτάσεις μας για το πλαίσιο λειτουργίας του νέου κοινού συνδυασμού. Αφορά
φυσικά και τον τρόπο ανάδειξης του υποψήφιου δημάρχου. Για μας η αναγκαία νέα
πλειοψηφία δεν μπορεί να είναι προϊόν συμφωνιών κορυφής και κομματικών
χρισμάτων. Η συγκρότησή της πρέπει να είναι μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία απ
τα «κάτω», γιατί τότε και μόνο τότε μπορεί να δράσει πολλαπλασιαστικά στην
κοινωνία και να δημιουργήσει το αναγκαίο «ρεύμα ανατροπής».
Απ την ομιλία
του Αποστόλη Καλογιάννη στην εκδήλωση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, στις
24/6/2010:
Για τη
δημιουργία του νέου αυτού κοινού συνδυασμού, οι διαδικασίες μπορούν από
τώρα να συζητηθούν δημόσια, να συμφωνηθούν και να δεσμεύουν όλους μας.
Για παράδειγμα, ΜΕ ΜΕΛΗ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΤΑΤΗ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, π.χ. 2/3 για σοβαρά θέματα
φυσικά, όπως για την ανάδειξη των οργάνων και επιλογή του υποψήφιου δημάρχου,
καθώς και άλλα μέτρα για τη διασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των συμμετεχόντων
στο συνδυασμό.
Τολμήστε! Οι
καιροί απαιτούν ανατροπές και ο καθένας να λέει ελεύθερα τη γνώμη του και ν
αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Σκεφτείτε: θέλετε μια ημι-δημοκρατική,
ημι-συμμετοχική, ημι-αυτόνομη κίνηση που θα κάνει (πιθανόν) την ανατροπή στο
Δήμο και θα διατηρήσει άθικτο το πνεύμα του Τζανακούλη μέσα σ αυτόν; Ή τολμηρά
να δώσουμε την ευκαιρία, να ωθήσουμε και να
πείσουμε τους συμπολίτες να συμμετέχουν οι ίδιοι (όχι οι εκπρόσωποί
τους) και ν αποφασίζουν για τα πάντα (απ τα πιο κύρια μέχρι τα πιο
δευτερεύοντα). Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους;
Μια τέτοια
πρόταση, λογικά θάπρεπε να γίνει δεκτή απ την παράταξη του κ. Σούλτη, αφού όπως
είπε («Ελευθερία», 14/1/2014): «Εμείς προτείναμε στην ιδρυτική πανηγυρική ολομέλεια
του συνδυασμού, που θ απευθύνεται σε κάθε συλλογικότητα και κάθε πολίτη που
αποδέχεται την κοινή διακήρυξη, να εγγράφονται μέλη, τα οποία με μυστική
ψηφοφορία αναδεικνύουν τον επικεφαλής».
Τολμήστε!
Γιώργος Παπανικολάου
21 Γενάρη 2014
Ανυπακοή και κοινωνική
ψυχολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου