Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

ΜΑΡΞ-ΛΕΝΙΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΔΕ


ΜΑΡΞ-ΛΕΝΙΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΔΕ



Το πέρασμα από τον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής, γίνεται με δυο τρόπους.
Ο παραγωγός γίνεται έμπορος και κεφαλαιοκράτης. Αυτός είναι ο πραγματικά επαναστατικός τρόπος.
Ή ο έμπορος γίνεται άμεσα κύριος της παραγωγής. Αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί στην ανατροπή του παλιού τρόπου παραγωγής, που μάλλον τον συντηρεί και τον διατηρεί σαν δικό του όρο ύπαρξης. Αυτός ο τρόπος στέκει παντού εμπόδιο στον πραγματικό κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, και εξαφανίζεται με την ανάπτυξή του. Χωρίς ν ανατρέψει τον τρόπο παραγωγής, χειροτερεύει μόνο την κατάσταση των άμεσων παραγωγών, τους μετατρέπει σε απλούς μισθωτούς εργάτες και προλετάριους, κάτω από όρους χειρότερους από εκείνους των εργατών που υπάγονται κατ ευθείαν στο κεφάλαιο, τη δε υπερεργασία τους, την ιδιοποιείται πάνω στη βάση του παλιού τρόπου παραγωγής.
(Μάρξ, Κεφάλαιο, τομ 3, σελ 423-424)





ΛΕΝΙΝ: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ ΔΕ, απ το "Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία", τ. 3

http://www.scribd.com/doc/83570017/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%9A%CE%91%CE%A0%CE%99%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%9D-%CE%9C%CE%95%CE%A3%CE%91%CE%99%CE%A9%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A3-%CE%94%CE%95


Λένιν, τάξεις-κάστες, τ.6, σελ. 313

http://www.scribd.com/doc/120885005/%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%95%CE%99%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A3#fullscreen


Τάξη-κάστα: τάξη με ιδιαίτερη νομική θέση στο κράτος.
Χμ...Τα ιδιαίτερα νομικά προνόμια των βουλευτών μήπως; Το αφορολόγητο των εφοπλιστών; Η κληρονομικώ δικαίω διοίκηση από γόνους οικογένειας φυτοπαθολογικού ινστιτούτου που ρυθμίζει τα των φυτοφαρμάκων στη χώρα; Το βαθύ κομματικό κράτος; Ο αρχηγός/ηγεμόνας του κόμματος που με τη βοήθεια κάποιων μυστικοσυμβούλων αποφασίζει για όλα; Καλά, για την εκκλησία δεν μιλάμε... Για μπάστα. Κάτι θυμίζει... Η Ελλάδα!!! Λες;.. Αυτό το σύγχρονο κυνοβουλευτικό κράτος;:: Μήπως ζούμε στον μεσαίωνα και δεν το ξέρουμε;



Λένιν: Για το Σύνταγμα.

Η απολυταρχία, η συνταγματική μοναρχία και η δημοκρατία, είναι διάφορες μορφές της ταξικής πάλης.
Το σύνταγμα είναι ένας νέος στίβος, μια νέα μορφή ταξικής πάλης.
Κάθε μια απ αυτές τις μορφές περνάει από διάφορα στάδια ανάπτυξης του ταξικού της περιεχομένου.
Το πέρασμα από τη μια μορφή στην άλλη, δεν καταργεί καθόλου (αυτό καθεαυτό) την κυριαρχία των προηγούμενων εκμεταλλευτριών τάξεων και με το νέο περικάλυμμα.
Η ουσία του συντάγματος βρίσκεται στο ότι οι βασικοί νόμοι του κράτους γενικά και οι νόμοι που αφορούν το εκλογικό δικαίωμα για τα αντιπροσωπευτικά σώματα, τις αρμοδιότητές τους κ.α., εκφράζουν τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων στην ταξική πάλη.
Το σύνταγμα είναι πλασματικό όταν ο νόμος και η πραγματικότητα βρίσκονται σε διάσταση. Δεν είναι πλασματικό, όταν βρίσκονται σε αρμονία.
Το σύνταγμα μπορεί να είναι μαυροεκατονταρχίτικο, τσιφλικάδικο, αντιδραστικό και ταυτόχρονα να είναι λιγότερο πλασματικό από κάποιο άλλο «φιλελεύθερο» σύνταγμα.
Τα αντιπροσωπευτικά σώματα, ακόμη και τα πιο προοδευτικά, είναι καταδικασμένα να παραμένουν χάρτινα, όσο οι τάξεις που αντιπροσωπεύονται σ αυτά, δεν διαθέτουν πραγματική κρατική εξουσία.
Μήπως με το σύνταγμα ζει κανείς «πιο ελεύθερα» και για τον «εργαζόμενο λαό» η ζωή είναι ευκολότερη απ ότι χωρίς σύνταγμα; Έτσι σκέφτονται μονάχα οι αγοραίοι δημοκράτες.

Λένιν, τ. 17, σελ 353-354.

ΛΕΝΙΝ ΠΩΣ ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, τ.17, σελ 347-361.

http://www.scribd.com/doc/195051914/%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9D-%CE%A0%CE%A9%CE%A3-%CE%9F%CE%99-%CE%A3%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%9D-%CE%A4%CE%9F%CE%9D-%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%97%CE%A3


Όπως είναι γνωστό, το νοίκι για τη γη που πληρώνει ο αγρότης στη Ρωσία πολύ συχνά συγκαλύπτει απλώς την επιβίωση των σχέσεων αγγαρείας.
Λένιν, "Σχέδιο προγράμματος του κόμματός μας", τ. 4, σελ 241.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου